یه روز فوق العاده

امروز یه روز فوق العاده بود.از اون روزای عالی.یه روز عالی به موقع.از اون روزایی که بعداین چندروز بد لازمش داشتم.واقعا.احساس میکنم الان عالیم.توپ.ردیف.انگار تمام مشکلاتم،تمام ناراحتیام،دردام انگار همشون باهم از بین رفت.چه حس خوبیه الان.کاش تموم نشه.کم نشه.حالا اصلا بذار بگم چی شد.امروز با دوتا از دوستای قدیمیم رفتم بیرون.انقد خوش گذشت که نمیتونم بگم چقد. خیلییییییییییییییییییییییییییییی.تازه معنی داشتن دوست خوبو فهمیدم.دوتا دوست خیلی خوب.چهارتاگوش که راحت همه حرفامو گوش کردن.باهام حرف زدن.چیزی که همه این مدت بهش نیاز داشتن.کسی که راحت باهاش حرف بزنمو حس کنم درکم میکنه.به قول یکیشون : یکی که وقتی داری باهاش حرف میزنی میدونی که حوصله شنیدن حرفاتو داره.هول نیس که بره.میدونی امروز چی فهمیدم . این که خلا من خلا وجود یه هم صحبته.ولی تا الان فک میکردم من به برقراری ارتباط با یه پسر احتیاج پیدا کردم.ولی اصلا اینجوری نبود.میدونی چیه.من کاملا فهمیدم که فقط به یه هم صحبت احتیاج دارم.دخترو پسرشم مهم نیس.فقط یکی که برام وقت داشته باشه.و منم برای اون.و باهم یه عالمه حرف بزنیم.همو بفهمیم.این چیزیه که همه این مدت نمیدونستم دنبالشم.برا همین دیگه کلا میخوام با همین اکیپ باشم.تازه امروز یه خوبی دیگه ایم داشت.امروز کلا قید فکر کردن به **** رو زدم.کلی حالم بهتر شد.میخوام از این به بعد باهاش مثل قبل باشم.مثل خودم.فکر کنم تاثیر حرفای بچه ها بود.کاملا قانعم کردن که ناراحتیام بیخودیه.خودمم فهمیدم.احمقانه بود.حتما الان تو دلت میگی چه آدم داغون دم دمییه.شاید اینجوری باشه.ولی اگرم اینجوری باشه خوشحالم.اصلا حوصله اون اخلاق لوس و سگیمو نداشتم.دیگه فکرکنم همین قد کافی باشه که بگم چقد خوبم.تازه یه تصمیم دیگم گرفتم.که شروع کنم به آدم شدن.به درس خوندن.آخه امروز  با استادم حرف زدم.همون استادم که فکر میکنم مسیر زندگیمو عوض کرد.و من کلی قبولش دارم که بخاطر حرفش آرزوی هفت هشت سالمو گذاشتم کنارو  مسیر زندگیمو عوض کردمو رفتم دنبال حرفش.البته الان راضیم.و برای همین میخوام بازم به حرفاش گوش کنم.پس باید آدم شم.

پس برم که سعی کنم آدم شم.............‌